Κάποτε, με ρώτησε κάποιος,«τι είναι θαύμα;» Απάντησα δι’ ερωτήματος: «Τι, δεν είναι θαύμα;»
Απάντηση δεν πήρα, γιατί απλώς δεν υπάρχει απάντηση! Ζούμε σ’ ένα κόσμο θαυμάτων.
Ολοτελών θαυμάτων, με κυρίαρχη ιδιότητα την συνεχή ποιοτική μεταβολή της ύλης.

Ένα πουλί που πετά, ένα σύννεφο που ταξιδεύει, ένα κύμα που σκάει στην ακρογυαλιά, ένα λουλούδι που μαραίνεται, ένα παιδί που γεννιέται, ένας άνθρωπος που πεθαίνει, όλα μαζί και καθένα χωριστά, αποτελούν ένα ολοτελές, πλήρες και «συγγενικό» θαύμα. Κι άν με ρωτήσετε, με τι είναι «συγγενικό» το θαύμα, σας απαντώ: «κάθε τι στον κόσμο, είναι συγγενικό με το σύνολον, του κόσμου».

Ο Αριστοτέλης, μας καθοδηγεί σε ασφαλείς γνωστικές θέσεις. Όπως λέει ο ίδιος «μέσα στα έργα της φύσεως, κυριαρχεί ο κανόνας. Όχι η τυφλή τύχη, αλλά το νόημα και ο σκοπός!». Άρα, το κάθε τι που υπάρχει γύρω μας, από ένα απλό άνθος μαργαρίτας μέχρι το απέραντο οπτικό πεδίο του έναστρου ουρανού, όλα μα όλα, έχουν το σκοπό τους και το νόημά τους.

Το πρόβλημα σ’ εμάς τους ανθρώπους είναι, άν μπορούμε να σκύψουμε το κεφάλι στην παρατήρηση του φαινομένου και στην «συγγενική» του ιδιότητα με εμάς τους ίδιους και το Σύμπαν. Άν με ρωτήσετε, άν είμαστε συγγενείς με τα δένδρα, τα λουλούδια, τα ποτάμια, τις λίμνες και τους ωκεανούς, σας απαντώ: Ναί! Είμαστε συγγενείς!

Άν με ρωτήσετε, άν είμαστε συγγενείς με τα πουλιά, με τα ζώα, τα ψάρια, όλα τα όντα του φυσικού κόσμου, σας απαντώ και πάλι: Ναί, είμαστε συγγενείς!. Κι άν πάλι με ρωτήσετε: που βρίσκεται το συγγενικό «αίμα» μας με τα όντα και τα φαινόμενα της φύσεως και του κόσμου, την απάντηση, ήδη, την έχει δώσει ο Αριστοτέλης: «Στό νόημα και το σκοπό» υπάρξεως των πάντων! Άν όλα έχουν κάποιο νόημα κι άν όλα επιτελούν ένα συγκεκριμένο σκοπό, τότε πραγματικά ζούμε σ’ έναν αληθινό, ενιαίο Παράδεισο ολοτελών θαυμάτων, που ακούει στο όνομα Γη.

Άν ξυπνήσετε το πρωί κι αναζητήσετε το νόημα «γιατί νύχτωσε και γιατί ξημέρωσε», γιατί ο ήλιος χθες έδυσε και σήμερα ανέτειλλε;», άν προβληματισθείτε «γιατί το κουταλάκι που ανακατεύετε το τσάϊ σας κρατάει σταθερά το άτομό του και δεν εκρήγνητε;» άν πάλι προβληματισθείτε «γιατί τα πάντα γύρω σας βρίσκονται σε συνεχή μεταβολή;», «γιατί γεννηθήκατε;», για ποιό λόγο «υπάρχετε σ’ αυτό τον κόσμο;», η απάντηση είναι μία: γιατί σε όλα τα πράγματα του κόσμου υπάρχει «νόημα και σκοπός».

Κι άν ακόμα με ρωτήσετε «γιατί υπάρχει θάνατος» σας απαντώ δι’ ερωτήματος: Άν όλα στον κόσμο έχουν νόημα, τι θα πει «θάνατος;».
Άν όλα επιτελούν ένα συγκεκριμμένο «σκοπό», κλεισμένα ερμητικά στο «νόημά τους», τότε, ο θάνατος είναι μία αυταπάτη και μπορούμε να μιλάμε μόνον για ζωή. Άν έχουμε «συγγενικό αίμα» με όλα τα όντα της φύσης και του κόσμου και ταυτόχρονα με το σύνολό του, πρέπει να αναζητήσουμε μέσα μας την θεϊκή καταγωγή μας.

Άν, με αιτία την έντονη ενορατική διάθεση και την επιστημονική παρατήρηση, πείσουμε τον εαυτό μας, ότι μέσα μας εδράζεται η θεότητα, τότε αυτόχρημα η σκέψη του «συγγενικού αίματος» γίνεται σκέψη «συμμετοχής του εαυτού μας» στη Δημιουργία του παντός.

Άρα, ο Θεός που αναζητούμε διαρκώς έξω από εμάς, τελικά είναι μέσα μας.

Το αποδεικτικό στοιχείο αυτής της τελικής άποψης είναι απλό: «ουδέν μέσα στη φύση και στο Σύμπαν μπορεί να υπάρξει έξω από την σκέψη μας και την συνειδητοποίηση του εγώ μας. Επειδή υπάρχουμε, υπάρχουν για μας όλα!». Η σύγχρονη επιστήμη με την θεωρία της «Ανθρωπικής Αρχής – Anthropic Principle» το επικυρώνει πλήρως:

«Το Σύμπαν, είναι αυτό που είναι, για να υπάρχουμε εμείς οι άνθρωποι να το παρατηρούμε».
Άρα, για την σύγχρονη επιστήμη, το «συγγενικό αίμα» του ανθρώπου με το Σύμπαν είναι σαφές.
Όμως, τι συμβαίνει με την ψυχή; Η ανθρώπινη ψυχή έχει «συγγενικό αίμα» με την ψυχή του Σύμπαντος κόσμου;

Την απάντηση μάς τη δίνει ο Ιωάννης στο ΙΖ’ Ευαγγέλιό του (Στ. 21) όταν ο Ιησούς προσεύχεται και «συζητά» με τον Πατέρα: «… ινα πάντες εν ώσι, καθώς συ πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν..» Εμείς οι άνθρωποι είμαστε «κλεισμένοι» μέσα στο «σώμα» του Ιησού, κι ο Ιησούς είναι «κλεισμένος» μέσα στο «σώμα» του Πατέρα.

Κι έτσι όλοι, είμαστε ΕΝΑ, με «συγγενικό αίμα» την ουσία της παγκόσμιας ψυχής.
Εγώ τέλειωσα! Εσείς τώρα, ρίξτε μια ματιά γύρω σας.
Παρατηρήστε τα πάντα, όπου κι άν βρίσκεσθε, σ’ οποιοδήποτε μέρος, οποιαδήποτε ώρα. Ξεκλειδώστε απ’ την αντίληψή σας την «θέαση» και βάλτε στη θέση της την «παρατήρηση». Αναζητείστε την «συγγενική» ταυτότητά σας μ΄ ό,τι κι άν βλέπετε.

Και να ‘στε σίγουροι πως πίσω από κάθε τι που «παρατηρείτε» είναι κρυμμένο το «νόημα» και ο «σκοπός» που συνιστούν το θαύμα και μέσα στο περιεχόμενο του θαύματος ο ίδιος ο Ιησούς που ‘χει απλώσει το χέρι του προς εσάς για να τον εγγίσετε, να ομοιοθείτε με Αυτόν, να συνειδητοποιήσετε ότι κι εσείς, είστε μέρος του Ενός Θεού.

Δημοσιεύθηκε: 23-7-2006