Γιαγιά, τι θα πει καλικάντζαρος; ρώτησα πριν πολλά χρόνια τη γιαγιά μου.
– Οι καλικάντζαροι γυιόκα μου είναι κάτι σαν ξωτικά, σαν αερικά. Είναι μαυριδεροί, κακάσχημοι, κοκαλιάριδες και ζηλεύουν αφάνταστα τους ανθρώπους, γιατί αυτοί μοιάζουν με ζώα εξώκοσμα.

– Και τι κάνουν γιαγιά οι καλικάντζαροι;
– Και τι δεν κάνουν γυιόκα μου. Χοροπηδάνε σαν διαόλοι, γκρινιάζουν, βρίζουν, φτύνουν, λένε τρομερά ψέμματα στους ανθρώπους, κάνουν πως τραγουδάνε και ουρλιάζουν σαν βρυκόλακες, δένονται με σχοινιά και φωνάζουν τους άλλους καλικάντζαρους να τους λύσουν τα μάγια, για να λυθούν τα σχοινιά!

– Και που μένουν οι καλικάντζαροι γιαγιά;
– Στον κάτω κόσμο γυιόκα μου. Κι όλο το χρόνο προσπαθούν με πριόνια και τσεκούρια, με μπαλτάδες και κασμάδες, να κόψουν τους στύλους που πάνω τους στηρίζεται η Γη με τους ανθρώπους κι όλους μαζί να τους βουλιάξουν στο βάραθρο της καταστροφής.

– Και πότε ανεβαίνουν στον πάνω κόσμο, γιαγιά;
– Τις παραμονές των Χριστουγέννων, τρομαγμένοι απ’ το τρίξιμο της γης, που φοβούνται μην τους πλακώσει, ανεβαίνουν στον πάνω κόσμο και κάθε βράδυ, μετά τα μεσάνυχτα, τυραννούν τους ανθρώπους…

Τα λόγια της γιαγιά μου για τους καλικάντζαρους, ζωντανεύουν τους ανθρωπόμορφους καλικάντζαρους της σημερινής Ελληνικής «εμπορικής» τηλεόρασης. Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει πίσω απ’ το θαμπόγυαλο της μικρής οθόνης. Καλικάντζαροι «super star» μιας κοινωνίας τυχοδιωκτών και καιροσκόπων, σκαρφαλώνουν απ’ τα έγκατα της γης, βγαίνουν στον ήλιο, το φεγγάρι και τη φύση και μετά τις 12 την νύχτα, τρυπώνουν στα στούντιο και παρουσιάζονται σε πρόγραμμα ή παρουσιάζουν πρόγραμμα.

Τριγύρω τους οπερατέρ, σκηνοθέτες, φωτιστές, γερανοί, ντεκόρ, μακιγιέρ προσπαθούν να αποθανατίσουν ό,τι πιο αισχρό και χυδαίο μπορεί να γεννήσει ο ανθρώπινος νους, για να πάρει «πόντους ακροαματικότητας» η εκπομπή της ντροπή και να «φάει μερίδιο» από την «διαφημιστική πίττα της αγοράς». Και τι δεν κάνουν οι καλικάντζαροι της νύχτας, μπροστά στα έκπληκτα μάτια γονέων και κηδεμόνων και διδασκάλων και ιερωμένων και μελών του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου.

Αναλύουν με τον πλέον αθυρόστομο και αλητόβιο τρόπο, πως πρέπει να χρησιμοποιούν τα γεννητικά τους όργανα τόσον οι αρσενικοί όσον και οι θηλυκοί τηλεθεατές τους. Εκχυδαϊσμένα στόματα ανοιγοκλείνουν ξεστομίζοντας ανείπωτες λέξεις που σηκώνουν την τρίχα του ανύποπτου τηλεθεατή, που δεν καταλβαίνει άν βρίσκεται μπροστά σε οθόνη τηλεοράσεως ή σε οίκο ανοχής.

Διάλογοι, σκέτς και νούμερα που θυμίζουν πλανώδιο τσίρκο, με συνοδεία και μιας προκλητικής«guest» προς τέρψιν των κατωτέρων ενστίκτων, προσκεκλημένα κοριτσόπουλα, που σε λίγο θα πρέπει να γδυθούν, για να «κρατήσουν» την ακροαματικότητα στο ζητούμενο εμπορικό επίπεδο, ως το τέλος της εκπομπής.

Και ερωτώ: Πως είναι δυνατόν αυτός ο τόπος με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες του, με την κλονισμένη κοινωνική συνοχή, με τους Τούρκους να πετούν πάνω απ’ το κεφάλι του, με τα τεράστια οικονομικά αδιέξοδα, με την ανεργία που ζητά λύσεις, με την νεολαία που αγωνιά να λάβει απαντήσεις στα μεγάλα ερωτηματικά της, πάλιν ερωτώ, γιατί δεν υπάρχει κρατική ή έστω ραδιοτηλεοπτική μέριμνα, να φιμώσουν τις εκπομπές αίσχους και της ντροπής των εμπορικών καναλιών και να δώσουν «γραμμή» απαραιτήτων προϋποθέσεων λόγου και εικόνας που να τιμούν την Ελληνική τηλεόραση;

Γιατί να είναι μόνον η ΕΡΤ μέσα σε αξιοπρεπή πλαίσια και μερικά ακόμα κανάλια μη εμπορικά;
Γιατί οι «εμπορικοί» σταθμοί δεν αναζητούν καινούργιους ποιοτικούς ορίζοντες, αλλά αντίθετα ανταγωνίζονται ποιός θα είναι πιο ανήθικος, πιο χυδαίος, πιο «καλικάντζαρος» από τον άλλον; Γιατί αυτό φέρνει λεφτά; Ποιός επι τέλους θα σηκώσει το κεφάλι του να ‘δεί τα αθώα ματάκια των παιδιών, που όταν «κατά τύχην» ή «κατ’ έξιν» πατήσουν το κουμπί του μεσονυκτίου και δούν τους σαλτιμπάγκους της μικρής οθόνης να γελούν, να αστεΐζουνε, να αναλύουν τις σεξουαλικές τάσεις των ομοφύλων τε και αλλοφύλων, χρησιμοποιώντας λέξεις αδυσώπητης κτηνωδίας, πιστεύοντας πως τα κτήνη και οι άνθρωποι είναι το ίδιο πράγμα;

Που είσαι καλή μου γιαγιά των παιδικών μου χρόνων, να δεις πως ζωντανεύουν στην εποχή μας οι ανθρωπόμορφοι καλικάντζαροι;
Άκου γιαγιά μου απ’ τα δώματα της Άλλης ζωής, τους τριγμούς στα θεμέλια της γης που βάλθηκαν οι καλικάντζαροι της μικρής οθόνης να τα πριονίσουν, να τα ροκανίσουν, να τα συντρίψουν, για να δουν τον κόσμο ολόκληρο να γκρεμίζεται;
Τ’ είπες γιαγιά μου; Τι κάνουν το κράτος; Οι δικαστές; Ο Δήμος; Το συμβούλιο της Ραδιοτηλεόρασης; Οι καναλάρχες; 

Ποιό κράτος γιαγιά μου; Ποιοί δικαστές; 
Ποιός δήμος; Ποιό συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης; Ποιοί καναλάρχες;

Δημοσιεύθηκε: 11-6-2006