Έθνος «Μακεδόνων» ανακήρυξε πρώτη φορά –και στα χαρτιά μόνον η Σοβιετική Ένωση το 1933 για να ελέγξει τον κρίσιμο γεωπολιτικό χώρο. Το 1943 ο Τίτο κατασκεύασε πρώτη φορά έθνος «Μακεδόνων» και ονόμασε «Δημοκρατία της Μακεδονίας» την έως τότε Βαρντάρσκα Μπανοβίνα προκειμένου να ενσωματώσει την ελληνική Μακεδονία μέσω του Εμφυλίου των Ελλήνων.

Κατά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας αυτή η περιοχή ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος το 1991 με την ψευδωνυμία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» που στο Προοίμιο του Συντάγματός της διεκήρυξε: «Η Δημοκρατία της Μακεδονίας είναι εθνικό κράτος του Μακεδονικού έθνους, συνεχίζει την παράδοση του Ηλιντεν, αποτελεί νόμιμη συνέχεια της Δημοκρατίας του Κροσόβου, είναι η κοιτίδα όλων των Μακεδόνων και έχει υποχρέωση να φροντίζει όλους τους Μακεδόνες που ζουν στις άλλες χώρες και στα εξωτερικά τμήματα της Ενιαίας Μακεδονίας». Η Ελλάδα αντέδρασε φυσικά και όλοι οι Έλληνες Μακεδόνες ξεσηκωθηκαν. Ετσι το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών υπό τον Μακεδόνα Πρόεδρο Κωνσταντίνο Καραμανλή απεφάσισε ότι η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει κράτος με το όνομα Μακεδονία ούτε με τα παράγωγα του ονόματος.

Μετά την αντίδραση και την πρόταση της Ελλάδος, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με το 817 Ψήφισμά του ενέγραψε στον Οργανισμό τα Σκόπια με την προσωρινή ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (FYROM). (Ενώ υπάρχει και ρητή υποσημείωση, από τον ΟΗΕ, ότι η προσωρινή αυτή ονομασία σε τίποτε δεν προδικάζει την μετέπειτα ονομασία αυτής της χώρας.)

Έως το 2007 περισσότερα από 140 κράτη είχαν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ανάμεσά τους Ηνωμένες Πολιτείες, Ρωσία και Κίνα. Τότε όλα τα κόμματα της Ελλάδος πλην ενός μικρού απεφάσισαν ότι δέχονται έναν γεωγραφικό προσδιορισμό του ονόματος «Μακεδονία», που να ισχύει erga omnes – έναντι παντός. Ετσι τον Απρίλιο 2008 ο πρωθυπουργός Κώστας Αλ. Καραμανλής και η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη προσήλθαν στο Βουκουρέστι όπου, υπό την ασφυκτική πίεση του Αμερικανού προέδρου Τζορτζ Μπους, η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ ήταν έτοιμη να εντάξει τα Σκόπια. Ομόφωνα, ωστόσο, απεφάσισε ότι ένταξή τους αποκλείεται εφ’ όσον προηγουμένως δεν υπάρξει συμφωνία με την Ελλάδα. Εκείνη την ομόφωνη απόφαση επαναλαμβάνει σταθερά τα επόμενα εννέα χρόνια κάθε Σύνοδος Κορυφής τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της Ε.Ε. Τι είχε συμβεί; Απλώς εκείνη η ελληνική αντιπροσωπεία διένειμε πλήρη φάκελο με δεκάδες κρατικά τεκμήρια των Σκοπίων ότι το όνομα «Μακεδονία» αποτελεί το όχημα του αλυτρωτισμού, που διεκδικεί την ελληνική Μακεδονία έως τα Τέμπη. Αυτό βέβαια αντιβαίνει στις θεμελιώδεις καταστατικές αρχές του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. και του ΟΗΕ. Αυτήν τη βόμβα οφείλουν συνεπώς να καταργήσουν τα Σκόπια.

(Στο παρακάτω άρθρο διατηρείται η γλώσσα και η ορθογραφία του συγγραφέως Σ.Καργάκου όπως και στην περίληψη του εκδιοίκου Γεωργιάδη για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας.)

Απο τον Σαράντο Ι. Καργάκο

Μετά τον Α ́ Παγκόσμιο Πόλεμο στην αἱματόβρεχτη Μέση Ανατολή, σχηματίστηκε ἕνα κράτος ὑπό τήν ἐποπτεία τῶν Ἄγγλων καί τήν Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν (KτΕ), πού ὀνομάστηκε Υπεριορδανία (Transjordania). Επρόκειτο γιά τήν ἀρχαία Περσία. Πρωτεύουσα τοῦ κράτους αὐτοῦ τὸ Ἀμάν, ἡ κάποτε ελληνική Φιλαδέλφεια. Ωστόσο, δεν βρέθηκε κανείς, τότε καί μετά, νά ὀνομάσει τους κατοίκους τοῦ μικροῦ κρατιδίου Υπεριορδανούς. Ὅλοι, ἐκτός ἀπό Ἄραβες, τούς ἔλεγαν Ἰορδανούς καὶ ὑπό τὸ ὄνομα Ιορδανία, ὡς ἐπίσημο πλέον, εἶναι γνωστή ἀνά τή γῆ. Πρίν ἀπό τήν μπολσεβικική επανάσταση, ὅλος σχεδόν ὁ Καύκασος, πλήν συγκεκριμένων περιοχῶν, λεγόταν Ὑπερκαυκασία. Οἱ μπολσεβίκοι μάλιστα, μετά τήν ἐπικράτηση, σχημάτισαν ἐκεῖ τήν Υπερκαυκασιανή Δημοκρατία. Αλλά, παρά τήν ἐπισημότητα αὐτή, οἱ ἐκεῖ κάτοικοι διεθνῶς δέν ἔγιναν ποτέ γνωστοί σαν Υπερκαυκάσιοι. Στην Ἀφρική ὑπάρχει κράτος που φέρει τήν ὀνομασία Άνω Βόλτα.

Πρόκειται για την πρώην γαλλική αποικία Μπουρκίνα Φάσο, πού εἶχε πρωτεύουσα τήν εὐπρόφερτη πόλη Ουαγκαντουγκού. Ἀπ’ ὅ,τι ἔχω ὑπ’ ὄψιν μου, κανείς ἀνά τή γῆ δεν χρησιμοποιεῖ τὸν ὅρο Άνω-Βολτιανοί. Τό τί θέλω νὰ πῶ ὁ νοήμων ἀναγνώστης το συλλαμβάνει στο λεπτό. Ἂν ἀναγνωρίσουμε κι ἐμεῖς τους Σκοπιανούς σάν Μακεδόνες, ὑπό τό κάλυμμα κάποιου λεκτικοῦ φερετζέ, ὅπως τὸ

Transjordania,τελικά μέ ένα έλαφρό φύσημα κάποιας πολιτικῆς ἀναταραχῆς θά μείνει στους Σκοπιανούς τό ὄνομα Μακεδονία καί σέ μᾶς θά ἀπομείνει το στίγμα ὅτι, ἐφαρμόζοντας τάχα μεγαλοϊδεατική πολιτική, κατακτήσαμε (τό γράφει σχολικό μας βιβλίο) τίς ἀρχαῖες κοιτίδες καὶ τὰ ἐδάφη τῆς πραγματικῆς Μακεδονίας. Μοιραῖα καί ὡς ἱστορική και πολιτιστική παρουσία, ή Μακεδονία θὰ ἀφελληνισθεί. Πάμπολλοι ἀρχαιολόγοι μας καί ἐπίσημοι ἱστορικοί ἀναφέρουν τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας μέ ἕναν τρόπο ψυχρό σαν νὰ ὁμιλοῦν γιά κάποια ινδιάνικη φυλή.

Σε διεθνή συνέδρια ἀκοῦνε σκοπιανόφρονες συναδέλφους τους να ὀνομάζουν τά Σκόπια Μακεδονία καί δέν τολμοῦν νὰ ἀντιδράσουν, φοβούμενοι μήπως τούς ποῦν ἐθνικιστές ἢ κυρίως μήπως δεν τους καλέσουν στὸ ἑξῆς στα διεθνῆ ἐπιστημονικά συνέδρια, ὅπου γίνονται σπουδαῖες ἀνακοινώσεις, όπως, για παράδειγμα, πόσα «δέ» καί πόσα «καί» χρησιμοποιεῖ ὁ Ἰωάννης τῶν Εὐαγγελίων καί πόσα ὁ Ἰωάννης τῆς Ἀποκαλύψεως καί ἔτσι, λόγω ἀριθμητικής διαφορᾶς, νά ἀποδειχθεῖ ὅτι εἶναι τό ἴδιο πρόσωπο πού ἔγραψε τα δύο ἱερά βιβλία. Ἀλλά τά ἴδια και χειρότερα ὑφίσταται καί ὁ γερο-Όμηρος.

Δυστυχῶς, μετά ἀπό μιά ἔξαρση τὸν πρῶτο καιρό, ὁ ἐπιστημονικός καί εὐρύτερα ὁ πνευματικός κόσμος μας ἔχει βουλιάξει ένα μέτρο πιο κάτω ἀπό τήν ἀποστολή του. Κάποιοι συγγραφεῖς μοῦ λένε ὅτι φοβοῦνται νὰ ἐκφραστοῦν μήπως καί τούς ποῦν… ἐθνικιστές. Οἱ Τοῦρκοι, οἱ Σκοπιανοί, οἱ Ἀλβανοί δικαιοῦνται να κάνουν ἐθνικισμό, να διεκδικοῦν μέρος τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας καί τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας καί μόνον ἐμεῖς δὲν ἔχουμε δικαίωμα να μιλήσουμε για τα εθνικά μας δικαιώματα, ὑπό τό κράτος μιᾶς ἐκφοβιστικῆς Γκεστάπο, πού κυριαρχεί σε πολλά κανάλια, στον Τύπο καί στο διαδίκτυο. Μετά τα θριαμβικά συλλαλητήρια, για λίγο ἐσιώπησαν. Τώρα ἐπανέρχονται μέ τή μάσκα τοῦ ρεαλιστή. « Καί τί ἔγινε, ἄν τά Σκόπια ὀνομασθοῦν Μακεδονία; Θά ἔχουμε καλύτερη επικοινωνία και περισσότερα τουριστικά οφέλη». Ὡραῖος ρεαλισμός! Μέ τήν ἀτελῆ ἐνδιάμεση συμφωνία, περισσότερα κέρδη εἶχαν οἱ Σκοπιανοί, πού ἀπορρόφησαν μεγάλο μέρος ἑλληνικῶν ἐπιχειρήσεων καί μάδησαν τοῦ κόσμου τα λεφτά τα καζίνα τους καί ή διακίνηση ναρκωτικών.

Ἔχω άπειρες φορές καί μέ τά βιβλία μου «Τό ἀγκάθι τῶν Σκοπίων» καί «Ἡ ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας» ἀναφερθεί στο γεωγραφικό στίγμα τῆς Μακεδονίας ἀλλά καί τῆς περιοχῆς τῶν Σκοπίων. Δέν θά ἤθελα νὰ ἐπανέλθω σ’ αὐτό. Ἀλλά πρό καιροῦ ἔλαβα ἀπό τόν ὁμότιμο καθηγητή τῆς Βυζαντινῆς Ἀρχαιολογίας κ. Σωτ. Καδά δύο φωτοτυπίες ἀθωνικῶν χαρτῶν καί χειρογράφων (οι φωτοτυπίες ἀπό τίς ἐκδόσεις Μίλητος), ὅπου στὸ ἕνα χειρόγραφο εἰκονίζεται ὁ χάρτης τῆς Δακίας ἤ Ἄνω Μοισίας, ἐντός τοῦ ὁποίου περιλαμβάνεται καί ἡ πόλη Σκοῦποι (τά νῦν Σκόπια). Πρόκειται για χειρόγραφο πού ἀπόκειται στη Μονή Βατοπεδίου (655, φφ.398-400) καί χρονολογεῖται ἀπό τά τέλη του 13ου μέχρι τίς ἀρχές τοῦ 14ου αἰῶνα. Προφανώς, πρόκειται για μεταγραφή ἀπό τή γεωγραφία τοῦ Κλαύδιου Πτολεμαίου. Ὁ ἄλλος χειρόγραφος χάρτης τῆς ἴδιας περίπου ἐποχῆς (ἀπόκειται καί αὐτός στη Μονή Βατοπεδίου, 655, φ. 408) περιέχει τον χάρτη τῆς Μακεδονίας καὶ ἐντὸς αὐτῆς ὅλα τὰ πολίσματα καί τίς πόλεις τῆς περιοχῆς. Ὅμως, ὁ χάρτης ἐκτείνεται καί σέ ἄλλες ελληνικές περιοχές και φθάνει μέχρι την Κρήτη. Όπως μου σημειώνει ὁ κ. Σωτ.Καδάς, σχετικά μέ τήν πόλη Σκοῦποι ( Σκόπια), «δέν ὑπάρχει πουθενά στη Μακεδονία ή παραπάνω πόλη». Δίνουμε προς δημοσίευση τους χάρτες αὐτούς για νὰ ἔχουν καί οἱ ἀναγνῶστες μας γνώση καί εὐελπιστῶ καί οἱ πλέον δύσπιστοι να πειστοῦν ὅτι τά Σκόπια δέν ἦταν ποτέ Μακεδονία.