Έκτος αιώνας προ Χριστού, γύρω στο 540. Ο Πυθαγόρας, ιεροφάντης τότε στο ναό του Όσιρι, στην Αίγυπτο, μετά την πτώση του τελευταίου των Φαραώ, του Ψαμμήνιτου, από τις ορδές των Περσών και του αιμοσταγούς Καμβύση, οδηγείται αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα. Η αρχαία Βαβέλ, η μεγάλη πόρνη των εβραίων προφητών, πνιγμένη στα λάφυρα και το αίμα που άδραξε από τους λαούς η Περσική βαρβαρότητα, αποτελούσε ένα πανδαιμόνιο λαών, γλωσσών, λατρειών και θρησκειών, ανάμεσα στις οποίες ο ασιατικός δεσποτισμός όρθωνε τον ιλλιγγιώδη πύργο του.

Μέσα από τα τείχη του Ιμκγούρ – Ενλίλ, η αρχαία Βαβέλ σφάδαζε απ’ τις μαγείες, τις αγυρτίες, την ξέφρενη πορνεία, το μυστικισμό, την ομοφυλοφυλία. Ποτέ άλλοτε, στην ιστορία του κόσμου, η διαστροφή δεν βρήκε πιο χρυσοποίκιλτο θώκο για να διατρανώσει τη θλιβερή κυριαρχία της. Ο Πυθαγόρας γαλήνιος, μεγαλοπρεπής, θεοπρεπής, φωτεινός σαν τη λιαχτίδα της ανατολής, πέρασε 10 ολόκληρα χρόνια αιχμάλωτος της ασιατικής πόρνης, χωρίς ποτέ να σκύψει το κεφάλι στο θλιβερό θέαμα που ξετύλιγε μπρος τα μάτια του ο Βαβυλώνιος «οίκος ανοχής». Κι έτσι αγνός, γύρισε στην πατρίδα του τη Σάμο.

Ελληνική τηλεόραση. Η Βαβέλ του σύγχρονου Ελλαδικού χώρου. Το ασιατικό πρότυπό της, ζωντανεύει το Ναβουχοδονόσορα της παληάς εποχής και μέσα απ’ τα τείχη της κρατά αιχμάλωτο τον Ελληνικό λαό. Τα, περσικής προελεύσεως Ελληνικά εμπορικά κανάλια, μαζεύουν κάθε μέρα τα σκουπίδια απ’ τους τενεκέδες αχρήστων συγγραφέων, αχρήστων παρουσιαστών, αχρήστων ηθοποιών, διεστραμμένων ομοφυλοφίλων «σταρ» και στιβάζει τα σκουπίδια, το ένα πάνω στ’ άλλο, χτίζοντας το σύγχρονο πύργο της Βαβέλ.

Θλιβερές υπάρξεις, κάποιων που γεννήθηκαν κάποτε αρσενικοί και σήμερα περιφέρονται στα πλατώ στολισμένοι σαν θηλυκοί καραγκιόζηδες, βαμμένοι σε πρότυπα μουτσούνας, ανοιγοκλείνουν το στόμα τους με τη φοβερή εκφορά της «γλώσσας του αδελφάτου» και παρουσιάζουν το «εμπορικό πρόγραμμα» του σταθμού.

Ποτέ άλλοτε, ο λαός αυτός, δεν άκουσε από τηλεοράσεως τόσες βλακείες, ποτέ άλλοτε δεν έζησε τόσο απαθλιωμένο θέαμα. Ο ένας διεστραμμένος κάνει τάχα αστεία για να γελάσουμε, ο άλλος διεστραμμένος παρουσιάζει έναν άλλο διεστραμμένο και συζητούν για το «φιλοσοφικό και κοινωνικό περιεχόμενο» της διαστροφής.

Τα μικρά παιδιά, καθισμένα στην πολυθρόνα του σπιτιού τους, γουρλώνουν τα ματάκια τους βλέποντας πώς, ενώ η φύση είναι στο εκράν της τηλεόρασης απ’ την ανάποδη, ακόμη δεν έχει πέσει επάνω τους να τα συντρίψει. Αντί οι διεστραμμένοι να κατρακυλούν στις σκάλες των σταθμών απ’ τις κλωτσιές των επιχειρηματιών, αντίθετα πληθύνονται.

Ο πύργος της Βαβέλ σηκώνεται ψηλά, χωρίς έλεος, χωρίς ήθος, χωρίς ντροπή, στηριγμένος στα μακάβρια σκουπίδια του.
Αυτή η σιωπηρή συναίνεση πάντων των καναλαρχών στην κυριαρχία του αίσχους, αυτή η αποδοχή δίπλα σε έναν εκλεκτό δημοσιογράφο, να κουνιέται και να λυγιέται ένας θλιβερός γκέϋ, αυτή η ανοχή του επιχειρηματία και του διευθυντού του εμπορικού σταθμού, να πηγαινοέρχονται όλα τα υποκείμενα του υπόκοσμου στα πλατώ, περιγράφοντας με απερίγραπτο θράσος τις ερωτικές τους περιπέτειες στις παρά φύσιν σχέσεις τους, που άρα γε μας οδηγεί;

Ποιός, θα ρίξει επιτέλους μία ματιά στην δομή της Ελληνικής κοινωνίας;
Ποιός, θα απλώσει το μαντήλι του να σκουπίσει τα δάκρυα απ’ τα αθώα μάτια των παιδιών που στέκουν άφωνα μπροστά στις «παρά φύσιν» εκδηλώσεις και τα οδηγούν στην μετέπειτα κόλαση της ακολασίας;
Ποιός, θα γκρεμίσει τα πρότυπα του αίσχους;
Ποιός, θα φτύσει κατάμουτρα το σημερινό πρόσωπο της Ελληνικής τηλεόρασης που είναι πρότυπον ηλιθιότητος, ιλαρότητος, ηθικής κατάπτωσης, προσβολής των αξιών, των ηθών και πάνω απ’ όλα της φυσικής ισορροπίας;

Έλληνες οικογενειάρχες, Έλληνες εργαζόμενοι την Δικαιοσύνην, την Ευσέβειαν, τις αρχές της Δημοκρατίας, της Κοινωνίας, της Θρησκείας.
Απλώστε το χέρι, πατήστε το δάκτυλο κι αλλάξτε κανάλι. Αλλάξτε την ροήν που σας οδηγούν τα κέντρα εντολών.
Αλλοίμονο άν δεν την αλλάξετε.

Ο ασιατικός πύργος της Βαβέλ, ο θλιβερός πύργος των τηλεοπτικών σκουπιδιών, κάποια στιγμή θα γκρεμιστεί και θα πέσει στο κεφάλι σας.
Οι επερχόμενες γενεές που έρχονται σάς εκλιπαρούν! Μιμηθείτε τον Πυθαγόρα!
Σώστε τα παιδιά σας!

Δημοσιεύθηκε: 27-8-2006