Η επιστημονική κοινότητα υποδέχθηκε με ξεχωριστό ενδιαφέρον την έγκριτη θεωρία των «μιμιδίων» του Richard Dawkins, καθηγητού της Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Στο πολύκροτο βιβλίο του με τίτλο «ΤΟ ΕΓΩΪΣΤΙΚΟ ΓΟΝΙΔΙΟ», ο R. Dawkins, δανείζεται την αγγλόφωνη λέξη «mimeme» από το Ελληνικό ρήμα «μιμούμαι» και σε προέκταση από το ουσιαστικό μίμιση.

Το «μιμίδιο» ορίζεται ως μονάδα πολιτιστικής ποσότητας, ή κουλτούρας, μέσω της οποίας μεταβιβάζονται με την μίμιση οι πολιτιστικές ιδιότητες μεταξύ των ανθρώπων και μεταξύ των γενεών και των κοινωνιών. Με λίγα λόγια, όπως τα μόρια του DNA έχουν την ιδιότητα να αντιγράφουν τον εαυτό τους, ομοίως και τα «μιμίδια» αυτοαντιγράφονται και μεταβιβάζουν μεταξύ των γενεών τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων.

Ο R. Dawkins, ισχυρίζεται ακόμα στο βιβλίο του, ότι τα «μιμίδια» μεταβιβάζονται από γενεά σε γενεά και από εγκέφαλο σε εγκέφαλο με τις ιδέες, τις θεωρίες, τις ιδεαλιστικές ή υλιστικές θέσεις, τη συναισθηματική διαμόρφωση, τα θρησκευτικά «πιστεύω» του ατόμου και γενικώτερα την παιδεία του σε κάθε μορφής τέχνη, ή επιστήμη, ή σοφία. Σύμφωνα λοιπόν με τον R. Dawkins, εγώ, αλλά και ‘σεις που διαβάζετε αυτές τις απόψεις, πρέπει να έχομε μέσα στον εγκέφαλό μας «μιμίδια» προγενεστέρων συγγενών μας, η επίδραση των οποίων θεωρείται εξαιρετικά σοβαρή για την εξελικτική διαμόρφωση της σοφίας και της παιδείας μας.

Όμως, εγώ πιστεύω ότι, πράγματι μπορεί να υπάρχουν τα «μιμίδια» αλλά δεν μεταβιβάζονται μέσα από τις συγγενικές σχέσεις, αλλά τις «σχέσεις ψυχής», που συνδέουν τους πνευματικούς ανθρώπους σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Για να γίνω σαφέστερος. Ο Πλάτων στην θεωρία των Ιδεών τοποθετεί ολόκληρο το φάσμα της έρευνάς του, ξεκινώντας με τη πεποίθηση ότι τη Γνώση, τις έννοιες της Δικαιοσύνης και του Αγαθού, της Ισότητας και της Ελευθερίας, η ψυχή πρέπει να τις είχε δεχθεί μέσα της, πριν ακόμα δεθεί με το σώμα, σε μια προκοσμική περίοδο της υπάρξεώς της.

Επομένως η ψυχή, έλκει τις ιδέες πριν από την επαφή της με το σώμα.
Άρα οι ιδέες, εύκολα μπορεί να νοηθούν ως «μιμίδια» που ενσωματώνονται με την ίδια την ψυχή και γίνονται μέρος της. Όταν συλληφθεί η ανθρώπινη ύπαρξη, τα μιμίδια των ιδεών που αποτελούν την κυρίαρχη ιδιότητα της ψυχής, ενώνονται με το σώμα του εμβρύου.
Ο Αριστοτέλης, σ’ αυτό το σημείο είναι κατηγορηματικός: «Δεν υπάρχει σώμα χωρίς ψυχή, ούτε ψυχή χωρίς σώμα».

Όμως ο Αριστοτέλης συμπληρώνει: «Η ύλη, δηλαδή το σώμα μας, είναι τόσο αγέννητη, όσο και η μορφή. Και τα δύο είναι αιώνια». Στο σημείο αυτό στέκομαι περίσκεπτος. Η μορφή, που είναι ο καθρέφτης της ψυχής, δηλαδή η ψυχή στην ορατή της εκδήλωση, υπάρχει πριν ακόμα γεννηθούμε, στον Συμπαντικό φάσμα της παγκόσμιας ψυχής. Αλλά και το ίδιο μας το σώμα, σαν υλικό στοιχείο, που είναι κι αυτό αιώνιο, προέρχεται από το ίδιο φάσμα της παγκόσμιας ψυχής. Γεννιώμαστε, μεγαλώνουμε, βιώνουμε τα πάθη του νου και του κόσμου, γερνάμε και πεθαίνουμε σ’ ένα ομοιότυπο της παρουσίας μας, στη σκηνή της Αιωνιότητος.

Τα ερωτήματα που θέτει ο απλός άνθρωπος είναι: «Δηλαδή εγώ, όπως είμαι τώρα, ήμουν πάντα; Είχα σάρκα και ψυχή πριν γεννηθώ; Η κοινωνία του Άλλου κόσμου αποτελείται από μορφές με ψυχή όπως σ΄αυτό τον κόσμο; Πρίν γεννηθώ είχα αισθήσεις; Ζούσα κάπου αλλού; Είχα «ψυχικές σχέσεις» με άλλους ανθρώπους σ’ έναν Άλλο Κόσμο;

Η επιστήμη των μιμιδίων και της Κβαντικής Μηχανικής λένε «ναί» σ’ όλα αυτά τα ερωτήματα. Επειδή ο Άλλος Κόσμος, είναι ένας κόσμος που υπάρχει «εντός» αυτού του κόσμου, στον οποίο κυριαρχεί το «φως» για να τον αντιλαμβανόμαστε αλλά και σαν φορέας «Πηγής Ζωής» ο Άλλος Κόσμος είναι «αυτό που κρύβεται μέσα στο περιεχόμενο του φωτός, μέσα στο φάσμα του, μέσα στην έννοια της ίδιας της ζωής που μεταδίδει παντού.

«Από το φως προερχόμεθα και εις το φως τείνομεν».
Τα μιμίδια είναι μια ιδιότητα μεταδόσεως των ιδεών μέσα από τις πνευματικές διαστρωματώσεις που διαχωρίζουν τους καλούς από τους κακούς, τους χρήσιμους από τους άχρηστους! Το πιο παράδοξο φαινόμενο στον Κβαντικό κόσμο, είναι το γεγονός ότι, ένα αντικείμενο, όπως το ηλεκτρόνιο, φαίνεται να βρίσκεται την ίδια στιγμή σε περισσότερα του ενός σημεία.

Με λίγα λόγια, το ηλεκτρόνιο «γνωρίζει» το σύνολο του όλου περιβαλλοντος και τη θέση του μέσα σ’ αυτό.
Το ίδιο αισθανόμαστε κι εμείς, μόλις κλείσουμε τα μάτια μας. Θα μπορούμε να βρισκόμαστε ταυτόχρονα σε πολλά σημεία του περιβάλλοντος, αλλά να έχουμε και πλήρη «γνώση» του συνόλου του περιβάλλοντος.

Το περιβάλλον βεβαίως του Άλλου Κόσμου δεν παύει να είναι ομοιότυπον με την φύση του Γήϊνου Κόσμου, για τον απλό λόγο ότι, αφού η φύση είναι τέλεια, παραμένει αιωνίως σταθερή, μέσα στους αμετακίνητους φυσικούς Νόμους της. Αυτό που θ’ αλλάξει είναι η αντίληψή μας για την φύση, τα δένδρα, τα ζώα, τα πουλιά, τον ουρανό και την γη, μέσα σ’ ένα καινούργιο σύνολο διαστάσεων, που εμποδίζουν σήμερα οι 5 αισθήσεις μας να αντιληφθούμε. Κι άν με ρωτήσετε: «Εσύ πως τα ξέρεις όλα αυτά; Πέθανες και ξαναγύρισες»; Η απάντηση είναι απλή: Προσπαθήστε να συγκρίνετε τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τον Πυθαγόρα και όλους τους μεγάλους φιλοσόφους, με τα επιτεύγματα της σύγχρονης επιστήμης!

Η συνάντηση Φιλοσοφίας και Επιστήμης απαντά ολοτελώς στο έρωτημα και γίνεται στο πρόσωπο του Θεανθρώπου που ανέβηκε στη σκηνή του θεάτρου της παγκόσμιας ζωής να μας μιλήσει για την Αλήθεια, τη Λύτρωση και την Αιωνιότητα… κι εμείς τον Σταυρώσαμε.

Δημοσιεύθηκε: 16-4-2006