Στον ομιχλώδη κόσμο που ζει ο σημερινός άνθρωπος, η αναζήτηση της Αληθείας αποτελεί ίσως, σπάνιο φαινόμενο.
Ο λόγος είναι απλός. Επειδή η αλήθεια είναι έξω από τα πράγματα του κόσμου, έξω δηλαδή από τη δόξα, το χρήμα, το τζόγο, το εύκολο κέρδος, την πορνεία, τη φαυλοκρατία, την υποκρισία, η αλήθεια, το κατά Πλάτωνα «Αληθές», βρίσκεται «εκτός προγράμματος» στα δρώμενα του σύγχρονου ανθρώπου. 

Εκτιμώντας ιδιαιτέρως τους αναγνώστες αυτής της στήλης, παραθέτω ένα αποσπασματικό μέρος από τις πνευματικές υποθήκες που άφησε πίσω του ο νεοπυθαγόρειος φιλόσοφος Σπύρος Νάγος που αφορά στην πληρέστερη κατανόηση της εννοίας «Αληθές», γι’ αυτούς που πράγματι, την αναζητούν:

«Αγάπα τον Άνθρωπο, όχι από δεοντολογία ή κατ’ επιταγή. Αγάπα τον Άνθρωπο, αδιαφορών άν αυτός σε αγαπά, σε μισεί ή σε περιφρονεί.
Στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου, να βλέπης επαναλαμβανόμενη την δική σου υπόσταση.

Σεβάσου πάντοτε οποιονδήποτε Άνθρωπο, αγαθό ή κακό, πεπαιδευμένο ή άξεστο, γιατί είναι μία αξία της Φύσεως που εργάσθηκε επί πολλούς αιώνες γαι την ανθρώπινη οντότητα. Η οντότητα αυτή έχει λανθάνοντες τους Νόμους της αρετής και της Σοφίας.

Βοήθησέ τον εσύ, με την αγάπη σου και το ενδιαφέρον σου, για να τους εκδηλώση έντονα. Χτύπα και καυτηρίαζε την κακία και την αγνωσία.
Σεβάσου όμως τον άνθρωπο, κάθε άνθρωπο, γιατί κι αυτός προορίζεται να γίνη μία ημέρα θεία ύπαρξη.
Δείχνε πάντα, ανεξάντλητη επιείκια και ανοχή. Μην οικτίρεις ποτέ τον σφάλλοντα.

Μην περιφρονείς ποτέ τον αμαρτήσαντα, γιατί και συ έσφαλες και αμάρτησες πολλές φορές στη ζωή σου, αλλά οι άλλοι σε ανέχθηκαν.
Άν υπήρξες αυστηρός πολύ, κάποτε θα μετανοήσης. Άν έκρινες με επιείκεια, δεν θα μεταμεληθής ποτέ.
Να ευρίσκης πάντοτε την δύναμη να συγχωρής εκείνον που σε αδίκησε.

Αγάπα κάθε πνοή, κάθε συνείδηση υπανθρώπινη, ανθρώπινη και υπερανθρώπινη για να αισθανθής και συ τις περιπτύξεις και την θέρμη της παγκόσμιας αγάπης. Για να γίνης ελεύθερος, να αναγνωρίζης και στον άλλο το δικαίωμα να γίνη και αυτός ελεύθερος.

Βοήθησε πάντοτε να απολαύσουν και οι άλλοι την οικονομική, την κοινωνική και την πνευματική ελευθερία και να μπουν στην τροχιά του Φυσικού Νόμου και στον κύκλο της παγκόσμιας αρμονίας. Να είσαι δίκαιος, δηλαδή αναγνώριζε και σεβάσου τα δικαιώματα που έχει κάθε ύπαρξη η οποία είδε το Φως του Ηλίου για να απολαμβάνη την ζωή, να προοδεύη και να εξελίσσεται πνευματικά. Η λέξη δικαιοσύνη είναι συνώνυμη με την λέξη αναγνώριση.

Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να δώση τίποτε στον όμοιό του.
Η Φύση είναι εκείνη που δίνει στον άνθρωπο τον οργανισμό και τις αισθησιακές και πνευματικές ικανότητες, με τις οποίες, δικαιούται να παίρνει από τους κόλπους της ότι του είναι αναγκαίο για την ύπαρξη, την πρόοδο και την ευδαιμονία του.

Η Φύση διαθέτει αφειδώς όλους τους παράγοντες της ζωής, για όλους.
Ο άνθρωπος στηριζόμενος στην δύναμη του ισχυροτέρου αφαιρεί τα μέσα και στερεί τον όμοιό του από όλα εκείνα που θα του εξασφάλιζαν άνετη ζωή, εύκολη παιδεία και χωρίς εμπόδια πρόοδο.

Να είσαι δίκαιος. Να πιστεύης ότι όλοι, σαν τέκνα της ίδιας μάνας, έχουμε τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις απέναντι στο σύνολο.
Να είσαι δίκαιος και να αναγνωρίζης σε κάθε άνθρωπο ό,τι ανήκει σ’ αυτόν από τη μητέρα Φύση. Κάθε ύπαρξη δικαιούται να έχη στην διάθεσή της όλα τα μέσα της προόδου και της παιδείας, για να μάθη και αυτή την αλήθεια και να αποκτήση την κοινωνική και πνευματική ελευθερία.

Κάνε ό,τι μπορείς για να ανανήψη ο αδελφός σου άνθρωπος. Δώσε του χέρι βοηθείας για να βγη από το βούρκο της κατωτερότητας.
Μην προκαλείς, μην υποτιμάς κανένα, πάντα να είσαι ανεκτικός. Κτύπα τις ανθρώπινες αδυναμίες, στιγμάτιζε το πάθος, καυτηρίαζε την αμαρτία, αλλά ποτέ μη θίγεις την αξιοπρέπεια του αμαρτήσαντος.

Μη πληγώνεις, μη φονεύσης ποτέ τον αδελφό σου άνθρωπο, έστω και άν είναι αμαρτωλός. Δεν ξέρεις και σύ κι εγώ, πόσες φορές στην πορεία της ψυχής μας κατά τις αλλεπάλληλες ενσαρκώσεις μας, δεν υπήρξαμε εγκληματίες, κακούργοι, αμαρτωλοί.

Όμως η στοργή των δυνάμεων της Φύσεως, το φως του Ηλίου και οι φροντίδες των ανωτέρων συνειδήσεων, μάς βοήθησαν με τις δοκιμασίες και τον πόνο να μάθουμε και να ακολουθούμε το καλό και το πρέπον.

Δημοσιεύθηκε: 28-5-2006