Μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω.
Μου αρέσει να γυρίζω στις πλατείες και τους δρόμους του κόσμου, να γνωρίζω συμπεριφορές ανθρώπινες και πολιτισμούς, να αποταμιεύω την κουλτούρα του κάθε λαού που είναι το απόσταγμα των ηθών και των εθίμων του. Στις μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις είναι ολοφάνερη η διάθεση των ανθρώπων που χτίζουν πόλεις, να τις χτίζουν σε μίμηση των αρχαίων ελληνικών προτύπων. Θαυμαστά αετώματα, με ανάγλυφα γείσα, με ιωνικά, κορινθιακά και δωρικά κιονόκρανα, μαρμάρινους ολόγλυφους κίονες ακόμα και ημίγλυφες ζωφόρους κοσμούν τα περισσότερα δημόσια και ιδιωτικά κτήρια στη Ρώμη, το Παρίσι, το Λονδίνο, τη Σόφια, τη Μαδρίτη, τη Βουδαπέστη, το Βερολίνο.

Αγάλματα ολομάρμαρα με φωτεινές μορφές, σφριγηλά γυμνά σώματα και συμπλέγματα μεγίστου κάλλους σε πανύψηλες βάσεις, δεσπόζουν σ’ όλες τις μεγάλες πόλεις, δηλώνοντας την υποταγή τους στα κλασσικά αρχέτυπα του αρχαίου Ελληνικού κόσμου. Κι εδώ; Τι γίνεται εδώ στην μικρή αυτή χώρα που γέννησε τον πολιτισμό της τέχνης και την τέχνη του πολιτισμού προ αγνώστων χιλιάδων ετών; Τι κάνουν γι’αυτή τη χώρα οι σύγχρονοι.. σοφοί της τέχνης στη δόμηση των κτηριακών συγκροτημάτων, στον πολεοδομικό σχεδιασμό, στο στήσιμο ανδριάντων και αγαλμάτων;

Τι κάνουν οι εκάστοτε υπουργοί πολιτισμού;
Βλέπω με τα μάτια της δικής μου ψυχής, την ψυχή του Φειδία, του Ικτίνου, του Καλλικράτη, κι όλων των γιγάντων στην ιστορία της Ελληνικής τέχνης, να περιφέρονται, θαρρείς φαντάσματα, στους δρόμους και στις πλατείες της Ελληνικής γης και τα δάκρυα απ’ τις νεφέλες που σκοτίζουν τα μάτια τους να ποτίζουν τους άχαρους δρόμους της σημερινής Ελλάδος, που προσβάλλει συνεχώς και απεριορίστως την Μεγάλη Ελλάδα του χθές.

Κουλτουριάρηδες κάθε λογής, τραμπούκοι της αισθητικής του ωραίου, κομματικοί αρουραίοι που δηλώνουν ειδήμονες και πτυχιούχοι αχρήστων Πολυτεχνειακών σπουδών, γεμίζουν τις καρέκλες των δήμων και των κοινοτήτων, ιδιαίτερα της πόλεως των Αθηνών και εξασφαλίζουν από κάθε λογής «ημέτερο» ή «υμέτερο» χρηματοδοτήσεις σε έργα αίσχους και ντροπής, που δυστυχώς πραγματοποιούνται. Τερατώδεις μορφές από ατσάλι, ή σίδερο, ή τζάμια αγορασμένα από αλάνες της Βουλγαρίας, πανάκριβα «δημιουργήματα» προδοτών της Τέχνης και της Μορφής «κοσμούν» τις ωραιότερες πλατείες των Αθηνών.

Η ιστορία μας θάφτηκε από τους τραμπούκους της προσβολής του «Φυσικού Κλέους», ενώ οι μεγάλες μορφές των κορυφαίων σοφών του αρχαίου κόσμου, του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, η μορφή του Αλέξανδρου και των ηρώων του ’21, οι μορφές του Φωτός και του Κάλλους, αυτών που σημάδεψαν την αιώνια δόξα αυτού του τόπου, σβήνουν μέρα με τη μέρα στη μνήμη των Ελλήνων.

Νεκροί, είναι μόνον οι νεκροί, που τους ξέχασαν οι ζωντανοί!
Και δυστυχώς, με κάθε μέσον και τρόπο, οι άρχοντες αυτού του τόπου, ξέχασαν τους Μεγάλους ζωντανούς της Ιστορίας και παρασύρονται ή υποκύπτουν στις προτάσεις που τους κάνουν οι κουλτουριάρηδες που τριγυρίζουν στους διαδρόμους του υπουργείου πολιτισμού, στα δημοτικά και κοινοτικά γραφεία, θάβοντας κάθε μέρα στο νεκροταφείο της ιστορικής τέχνης, αυτούς που πέθαναν κάποτε με το χρίσμα του Αθανάτου. Αίσχος!

Δυστυχώς είμαι κάτοικος Παλαιού Ψυχικού.
Έστησαν πριν λίγα χρόνια μια ντουζίνα ομπρέλλες στην είσοδο του Δήμου. Όταν διαμαρτυρήθηκα τηλεφωνικά στο Δήμο, μία άγνωστη κυρία μου δήλωσε ως «υπεύθυνη» ότι «οι ομπρέλλες είναι έργο μεγάλου δημιουργού που έκανε μια έκθεση σε κάποιο χωριό της Ευρώπης… και βραβεύτηκε»! Τάχασα με την… ποιότητα της απάντησής της. Πριν δύο περίπου χρόνια από την απέναντι είσοδο προς το Ψυχικό, στην οδό Δάφνης, ξαφνικά είδα στημένο ένα σιδερένιο τέρας που θυμίζει «σκαλωσιά άγουσα στα Τάρταρα του Άδη», να δεσπόζει σαν … έργο τέχνης.

Όλοι αυτοί οι εγκέφαλοι, από τον πανάρχαιο πλούτο της κλασσικής αισθητικής δεν έχουν πάρει κανένα μήνυμα; Δεν ανέβηκαν ποτέ στον Παρθενώνα; Δεν αντίκρυσαν ποτέ τις Καρυάτιδες; Δεν ζήλεψαν την τριλογία των Χάνσεν στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στο Πανεπιστήμιο, και στην Ακαδημία. Δεν ζήλεψαν ακόμα τα γλυπτά του Απόλλωνα και της Αθηνάς, του γλύπτη Δρόση, στηριγμένα στους καλλιμάρμαρους κίονες της Ακαδημίας των Αθηνών;

«Άρχοντες αυτού του τόπου αμύνεσθε περί Τέχνης». Ποτέ δεν είναι αργά. Κατεδαφίστε αυτούς που κατεδαφίζουν την ιστορία του τόπου μας, διαμελείστε τα άχρηστα υλικά των «καλλιτεχνικών υποπροϊόντων», δημιουργείστε μία καινούργιανομολογία που να στηρίζει τις αθάνατες αξίες τήρησης των αρχών του αρχαίου Ελληνικού κάλλους, φέρτε κοντά σας ζωντανούς καλλιτέχνες που αποτυπώνουν στο μάρμαρο αλλά και σε κάθε δομικό υλικό τα «κατά φύσιν» και όχι τα «παρά φύσιν», γεμίστε τους δρόμους με κτήρια γνησίων αρχιτεκτόνων και όχι μαφιόζικων τεχνικών εταιρειών, που δολοφονούν καθημερινώς το «αρχαίον Ελληνικόν Κάλλος».

Επιτέλους πάρτε την μεγάλη απόφαση! Kατά φύσιν, ή παρά φύσιν;

Δημοσιεύθηκε: 5-3-2006