Η έννοια της «Συμμετρίας» αναφέρεται σε μία κατάσταση όπου υπάρχει ισορροπία, αντιστοιχία ή ισοσκελισμός, ενίοτε ισοτιμία μεταξύ δύο ή περισσότερων στοιχείων υλικών ή και πνευματικών. Η λέξη «Συμμετρία» στηρίζεται στην έννοια του «Μέτρου» το οποίο, στην Αρχαία Ελλάδα, δημιουργεί στον χρήστη μία «αριστεία σε ό,τι με μέτρο τηρείται» είτε σε υλικά κατασκευάσματα είτε σε πνευματικές αναζητήσεις. Η έννοια του μέτρου καλύπτει μαθηματικές αναλογίες και συμμετρίες, δομικά μοτίβα, αρχιτεκτονικούς σχεδιασμούς, πολεοδομικές δημιουργίες, έργα τέχνης στη Ζωγραφική και τη Γλυπτική και ό,τι άλλο εφαρμόζεται στους μαθηματικούς και γεωμετρικούς κανόνες που συνθέτουν τον υπέρτατο φυσικό κανόνα της Χρυσής Τομής (1,618).

Ερωτήματα: Μπορεί η Συμμετρία να είναι ανεξάρτητη από την Αναλογία; Συμφωνείτε ότι οι Γεωμετρικοί κανόνες που εφαρμόζονται στα δημιουργήματα της φύσης ακολουθούν με πληρότητα τους Κανόνες της Συμμετρίας; Αν η Συμμετρία προκύπτει από μία σκέψη υπολογισμού ενός άνθους ή ενός φυτού ή ενός δένδρου μπορούμε να υπολογίσουμε ότι το άνθος, το φυτό ή το δένδρο αποτελεί οντότητα; Μπορούμε να υπολογίσουμε ότι κάθε φυτικό προϊόν της φύσης, που γεννιέται, μεγαλώνει, γερνάει και πεθαίνει αφήνοντας πίσω του τη συνέχειά του, η οποία είναι το καινούργιο σύμμετρο προϊόν με αυτό που μαράθηκε, αυτή η έννοια της Συμμετρίας ταυτοποιείται και με την έννοια της συνέχισης της Ζωής; Μπορεί η έννοια ύπαρξης του κόσμου με τις διαρκείς αναγεννήσεις των ειδών μέσα στις δομές τους, να ομοιοποιηθεί και σαν σύμμετρη έννοια, σε ένα σύμμετρο Σύμπαν που ζει καθώς υπάρχει σε κανόνες αιωνιότητας, επειδή ακριβώς είναι Σύμμετρον; Μήπως ο Λόγος της Χρυσής Τομής, που θεμελιώνεται από τα Μαθηματικά και τις Εξισώσεις, από την Αναλογία και τη Συμμετρία είναι ο «θεμέλιος Νόμος της Ζωής των πάντων»; Στην ανθρώπινη συμπεριφορά , όπου τηρείται το μέτρον στη σχέση του ατόμου με την οικογένεια και της οικογένειας με την κοινωνία, το «Σύμμετρον» τηρείται σε όλο του το μεγαλείο;