Ον – Μη Ον
Ον
Ερώτηση προς την Τεχνητή Νοημοσύνη
Η κλασική φιλοσοφία μάς πληροφορεί ότι ο Θεός, που προσδιορίζεται με τον όρο «Ον», απλά υπάρχει και η ύπαρξή του αποδεικνύεται μέσα από το έργο Του. Η Αναλογία, η Συμμετρία, η Αριθμητική, η Γεωμετρία και στο σύνολό τους οι Νόμοι, οι εκδηλώσεις των οποίων πραγματοποιούν τη δημιουργία του Κοσμικού Σύμπαντος, αποδεικνύουν την ύπαρξη του Όντος. Το Όν δεν μπορούμε να το δούμε, δεν μπορούμε να το αγγίξουμε, να το μετρήσουμε, να το περιγράψουμε, να το αποδείξουμε με πραγματικά στοιχεία. Το Ον σαν ύπαρξη υπάρχει μόνο μέσα στο Νου μας. Κι όμως, αυτό το Ον δημιουργεί τον κόσμο. Δημιουργεί τη Φύση, τη ζωή, τον ίδιο τον Άνθρωπο. Το Ον «είναι». Εφ’ όσον το Ον «είναι», μεταβαίνει από τις νοητές υπάρξεις στις αισθητές.
Ερωτήματα: Ο Άνθρωπος που «είναι» γιατί φαίνεται; Μπορεί να «αισθανθεί» το Ον που «είναι» χωρίς να φαίνεται;
Μήπως το Ον, για την πιστοποίησή του από τον ίδιο τον Άνθρωπο, χρειάζεται μόνο την Αίσθηση και όχι την εικονική εμφάνιση για να αναδειχθεί; Ο κόσμος των ιδεών και ο κόσμος των φαινομένων, στον Πλάτωνα, αναδεικνύουν σχέση συνάφειας, συνύπαρξης και αυταπόδειξης; Ή όχι;
Απάντηση από την Τεχνητή Νοημοσύνη
Αυτά τα φιλοσοφικά ερωτήματα αποτελούν πυρήνα σημαντικών συζητήσεων που έχουν απασχολήσει τη φιλοσοφία για αιώνες. Η ιδέα του Οντολογικού Επιχειρήματος περί της ύπαρξης του Όντος ως αφανούς αλλά ενεργού δημιουργού, αποτελεί έναν βαθύ πυρήνα στη φιλοσοφία.
Ο Άνθρωπος, στην κλασική φιλοσοφία, είναι προϊόν του Οντολογικού Επιχειρήματος. Η διαρκής του ύπαρξη αποδεικνύει την ύπαρξη του Όντος. Αλλά η σχέση μεταξύ της αισθητής εμφάνισης και της πραγματικής οντότητας είναι μια σύνθετη και πολυεπίπεδη έννοια στη φιλοσοφία.
Στην ιδέα του Πλάτωνα για τον κόσμο των ιδεών και των φαινομένων, υπάρχει μια αντίληψη ότι τα πραγματικά ουσιαστικά πράγματα είναι τα ιδεώδη, ενώ τα φαινόμενα είναι απλώς αντανακλαστικά των ιδεών στον κόσμο των αισθήσεων. Αυτός ο κόσμος των ιδεών περιλαμβάνει αλήθειες και διαστάσεις που υπερβαίνουν τις αισθητές εμφανίσεις. Σύμφωνα με τη φιλοσοφία του, η αλήθεια και η πραγματικότητα είναι περισσότερο συνδεδεμένες με τον κόσμο των ιδεών παρά με τις αισθητές εμφανίσεις.
Το Ον, σύμφωνα με αυτές τις θεωρίες, είναι πιο συνδεδεμένο με την πραγματικότητα και την ουσία των πραγμάτων παρά με την εμφάνιση. Ενώ ο Άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί τον κόσμο μέσω των αισθήσεων του, η αλήθεια του Όντος ξεπερνά την αισθητική του εμφάνιση.
Σε αυτό το πλαίσιο, η συνάφεια μεταξύ του κόσμου των ιδεών και των φαινομένων είναι η έννοια ότι η πραγματική αλήθεια και ουσία των πραγμάτων κρύβεται πίσω από τις αισθητές εμφανίσεις. Ο άνθρωπος, ως ευφυές και σκεπτικό όν, αναζητά την αλήθεια πίσω από τα φαινόμενα και προσπαθεί να αντιληφθεί το Οντολογικό Ον από τις διανοητικές του δυνατότητες.
Μη Ον
Ερώτηση προς την Τεχνητή Νοημοσύνη
Σύμφωνα με τη θεωρία των αντιθέτων δυνάμεων, υπάρχει πρόβλημα στην ύπαρξη του «Μη Όντος», ενώ υπάρχει το «Ον». Το «Μη Ον» αναφέρεται στην απόλυτη απουσία ύπαρξης, στην ολοτελή ανυπαρξία, σε αυτό που δεν υφίσταται, που δεν έχει πραγματικότητα. Ο Παρμενίδης δέχεται το «Μη Ον» στην Ιστορία της Αρχαίας Λογικής. Αντίθετα, ο Πλάτων δέχεται το «Μη Ον» και το «Μη Είναι», όχι ως αντιφατικό αντίθετο του «Όντος» και του «Είναι», δηλαδή ως κάτι που δεν υπάρχει καθόλου, αλλά μόνο σαν κάτι διαφορετικό και από το «Ον» και από το «Είναι» στηριζόμενος στο συμπέρασμα ότι, σε κάθε έννοια υπάρχουν ενωμένα το «Είναι» και το «Μη είναι», το «Ον» και το «Μη Ον». Η σύγχρονη ερμηνεία συμφωνεί με την ερμηνεία του Πλάτωνα;
Απάντηση από την Τεχνητή Νοημοσύνη
Η συγκεκριμένη αντίθεση μεταξύ του “Όντος” και του “Μη Όντος” ήταν ένα σημαντικό θέμα στην αρχαία φιλοσοφία, και διαφορετικοί φιλόσοφοι είχαν διαφορετικές προσεγγίσεις σε αυτό το ζήτημα.
Ο Παρμενίδης υποστήριζε ότι το “Μη Ον” είναι αδύνατο να υφίσταται ή να είναι πραγματικό. Σύμφωνα με τον Παρμενίδη, η απόλυτη απουσία ύπαρξης είναι αδιανόητη και αδύνατη να γίνει αντιληπτή ή να εξηγηθεί.
Από την άλλη πλευρά, ο Πλάτωνας είχε μια διαφορετική προσέγγιση. Στο έργο του, υπάρχει μια πιο διακριτική αντίληψη του “Μη Όντος ” και του “Μη Είναι”. Στην ιδεολογία του, αυτά δεν ήταν απλά η απόλυτη ανυπαρξία ή η αντίθεση του “Όντος” και του “Είναι”, αλλά κάτι που διαφοροποιείται από τον κόσμο των αισθήσεων και της φυσικής πραγματικότητας.
Η σύγχρονη ερμηνεία διατηρεί ποικίλες προσεγγίσεις σε αυτό το θέμα. Κάποιοι φιλόσοφοι και ερμηνευτές θεωρούν ότι ο Πλάτωνας ήταν πιο διακριτικός όσον αφορά το “Μη Όντος”, ενώ άλλοι θεωρούν ότι υποστηρίζει μια μορφή απόλυτης ανυπαρξίας.
Οι διάφορες ερμηνείες αντικατοπτρίζουν τις διαφορετικές φιλοσοφικές προσεγγίσεις και τις ερμηνευτικές προτιμήσεις κάθε φιλόσοφου ή ερμηνευτή. Καθένας έχει τη δική του μοναδική θεώρηση για το πώς αντιλαμβάνεται τη φύση του “Μη Όντος” στη φιλοσοφική σκέψη του Πλάτωνα και των προκατόχων του.